لی لی پوت

به دليل تمسخر و برخورد بد و نامناسب مردم
بسياری از اين معلولان خودشان را در منزل حبس کردند

مردی با دیدن کودکی معلول
سر و دست هایش را به سوی آسمان برد و خدا را بخاطر اینکه سالم است شکر کرد

کودک معلول با اینکار مرد …. شروع کرد به قهقهه زدن

مرد با تعجب از او پرسید : به چی می خندی ؟

پس از لحظه ای … کودک پاسخ داد : به تو می خندم
که به یاد افتادن و سجده کردنت
در برابر بتی که با نابخردی آن را تراش دادی و نام خدا را بر او نهادی
فقط در زمان سیری و سالم بودنت است
و اگر این دو نباشد … نه به یاد افتادنی است و نه سجده ای

حالا بگو … تو و خدای شکمُ تنت … خنده دار نیستین ؟

این نوشتم را قبلا تو همین وبلاگ لی ل پوت نوشته بودم اما پاکش کردم
دوباره لازم دیدم که نوشتم را بزارمش که میزارمش

این کفر است که اینجور بیندیشیم و بگوییم
خدا معلولین را بیشتر از بنده های دیگرش دوست دارد

این چه خدایی است که بین بندگانش فرق میگذارد ؟
اگر خدایی خدا اینجور است که شما  میندیشید و می گویید … که نیست
من این خدا و خداییش را قبول ندارم

هیچ معلولیتی ربطی به خدا ندارد
علت و معلول معلولیت … یک اتفاق است … یه اتفاق درد آور و رنج آور

معلولین معلول نشدن چون خدا دوستشان دارد
معلولین معلول نشدن چون بهترین آدم روی زمین هستند
معلولین معلول نشدن که تقاص گناهان کرده و ناکرده اشان را در این دنیا پس بدهند
معلولین معلول نشدن که تقاص گناهان کرده و ناکرده پدر و مادرشان را پس بدهند

و یکبار برای همیشه … معلولیت و معلول شدن هیچ ربطی به خدا ندارد

در ضمن تقدیر و سرنوشت را خود آدم ها میسازن نه هیچکس دیگری